zondag 16 oktober

16 oktober
Hier hip hoera, er is er een jarig……….Vandaag stap ik met de jarige Job aan boord naar Singapore. Het avontuur gaat beginnen. Het is heel erg druk op Schiphol, maar wij hebben al via Internet ingecheckt dus dat moet allemaal snel gaan. Hahaha, mooi niet, een hele rij en wij staan in de verkeerde zoals gewoonlijk en we komen daar pas halverwege de rij achter. We vragen netjes of we in de andere rij mogen maar dat geeft wat gesis van anderen. We staan in de rij voor de controle. Alles waarvan ik weet dat ze willen zien ligt al op de lopende band. Mijn handbagage ligt voor iedereen zichtbaar, hè dat gaat snel totdat ik ontdek dat mijn tas een andere kant op gaat. Wat zit er in wat de moeite waard is? Herman is al door de controle maar ik sta er nog, tot in Singapore roept hij hard. Mijn hoofd draait op volle toeren, wat heb ik in die tas zitten wat de moeite waard is om vertraging op te lopen. Ik kom er zo achter, ik mag mijn tas openen en daar zit alleen mijn kussentje, vergrootspiegel want anders zie ik niet wat op mijn ogen smeer en dat mijn lipstick niet op mijn tanden zit ipv op mijn lippen en een parapluutje. Die paraplu heb ik er op het laatst nog in gestopt omdat Herman met dat ding in zijn hand stond en ik niet verder nadacht of ik het wel nodig heb. En laat nou net die paraplu eruit gehaald worden en opengemaakt. Ik zie Herman glimlachen in de verte. Weer wat geleerd, dan mogen we in de rij voor de paspoort controle, Dat zou simpel en snel moeten gaan. Je legt je paspoort op een scanner, foto naar voren, dan verdwijnt je pas in de scanner. Je gaat met je voeten op de gele voor gedrukte voetstappen, je kijkt in de camera, zonder bril, blijf stilstaan en dan mag je er door. Simpel, totdat Herman er voor staat, alles wat moet gebeuren, gebeurt niet. Hij stopt zijn paspoort er verkeerd in, staat met zijn leesbril te kijken waar zijn pas blijft, zijn voeten wijken af van de voorgedrukte voetstappen. Dus er gebeurd niets, er gaat geen poortje open, de rij is urenlang. Ik roep heel hard naar hem dat ie stil moet blijven staan, zijn leesbril af moet zetten en in de camera moet kijken. Andere mensen achter mij beginnen ze er ook mee te bemoeien, ik kijk achterom en zeg tegen de dame die ook aan het roepen is,” mijn man was notabene een computerspecialist, hij bestudeerd nu van alles behalve wat hij zou moeten doen, maar ik spreek hem zo we als ik er tenminste door kom”. De dame begint te lachen, dit is vaak het gedrag van deskundigen zegt zij.
Maar we houden de moed erin, we gaan tenslotte genieten van een mooie reis. Wie jarig is die trakteert en we proosten samen op zijn verjaardag.
Ik heb me prima vermaakt aan boord. Ik heb al snel door hoe mijn beeldscherm werkt, food Channel, daar kan ik uren naar kijken. Voor ons zit een ouder echtpaar van in de 80. Die begrijpen niet veel van het beeldscherm, zaten te swipen als ze moesten drukken en anders om. Telkens ging de bel voor de stewardess, deze kwam na een aantal keren niet meer kijken. Om 06. 00 in de ochtend land het vliegtuig en dan hebben we er 12 uur vliegen opzitten. Even 2 dagen in Singapore en dinsdag nacht om 0.45 vliegen we door naar Brisbane maar eerst Singapore en vanavond gaan we naar Chinatown waar een kok voor een paar dollars kip bereidt en daarvoor een Michelinster heeft ontvangen. Maar eerst een Singapore sling aan de bar van het Raffles hotel.