7 november

7 november
Een Breakkie doen, ik denk dat doen we op de hoek van de straat maar we zijn uren onderweg. We zitten met 5 in een klein autootje en het is warm buiten. Dan zien we de Beach met grote golven en men is al druk aan het surfen, nu de haaien nog denk ik bij mijzelf, en wat blijkt dat ze hier vaak voorkomen en dat dan iedereen uit zee moet en het strand voor weken gesloten blijft.

We nemen ieder een ontbijt waar we zin in hebben en Michelle neemt een heel gezond ontbijt, granen, fruit en cereals maar voor niet voor mij. Ik vind het net kippenvoer maar het zal wel gezond zijn, dat is met alles wat er een beetje ondefinieerbaar eruit ziet. Ik heb ooit een diëtiste gehad die mij voorstelde om in de ochtend te starten met magere yoghurt en van die wormachtige gedroogde cereals, ik keek haar aan en vroeg of ze niet goed bij haar hoofd was. Wat is hier mis mee, vroeg zij zich af. En ik gruwde bij de gedachten om iets te eten wat nergens op lijkt en wat eerst gedroogd is en dan in je mond uit elkaar splasht, jakkes. Ik heb haar daarna nog een keer bezocht om haar te vertellen dat ik bij mijn eigen eetgewoonte blijf en maat 34 uit mijn woordenschat schrap. Daarom geniet ik deze ochtend van mijn toost met cheddar, ham en gebakken ei, daarna brengen we Dave en Shani terug.
Wij gaan met 3 verder naar Gosford. Daar woont Mieke, zij kwam in het verleden heel vaak naar Nederland en dit is misschien de laatste keer dat ik haar zal ontmoeten?
Er zit een Nederlandse delegatie voor ons klaar wanneer we bij Mieke arriveren. Een paar zussen zijn gekomen, een broer, de zoon van Mieke met zijn dochter en pas geboren baby. We praten honderduit, wisselen we foto’s uit. We willen graag een Nederlands bakkie koffie en zij doen dit met een perculator en voor hun is dit een strak bakkie, Ik laat ze in de waan.

Het is warm op het terras dus er komt een ventilator naar buiten, binnen is alles airco maar buiten niet en wij zijn Nederlanders die willen genieten van het goede weer dus wij zitten buiten. We praten Engels en Nederlands door elkaar want sommige van onze familie verstaan het nog anderen weer niet. Mieke maakt een paar bakjes open waar dipsauzen in zitten en snijd haar vingers op een paar plekken hieraan open. Het bloedt vreselijk want ze gebruikt bloedverdunners, en ik, die absoluut niet tegen bloed is opgewassen zegt tegen Mieke;” breng me een paar pleisters en dan zal ik deze om je vingertoppen doen, ik heb tenslotte mijn BHV diploma”. Maar de sneetjes zijn dieper dan ik dacht en het spuit er bijna uit. Ik probeer het een beetje te stoppen met een schone tissue en dan vlug een pleister erop, daarover heen plak ik er nog heen en ik hoop dat bloeden snel zal stoppen. De pleisters blijven redelijk zitten en er komt geen bloed door de pleister heen.

Tegen 18.00 zijn we nog met 4 personen over en maken gebruik van een Nederlandse broodmaaltijd, zelfs hagelslag staat op tafel. We proberen een Skype verbinding te maken met mijn ouders (het is nog vroeg in de ochtend) maar ma hoort de bel en we praten bij, Mieke ziet nu hoe fijn het zou zijn als ze ook een tablet aan zou schaffen zodat ze met Nederland kan bellen en dat je elkaar kunt zien tijdens een gesprek. Ze beloofd ons om hierover na te denken. Ma vraagt of we de grote klok hebben gezien en als dat niet zo is dan moet een van mijn nichten ons daar maar naar toe brengen. Wanneer we de verbinding hebben verbroken zegt Mieke, ma denkt zeker dat het voor ons allemaal dichtbij is om jullie daar naar toe te brengen, ik kijk mijn echtgenoot aan en vraag aan hem, hebben wij die klok gezien. Ja, natuurlijk, daar was je toch bij! Ik heb inmiddels zoveel gezien dat het niet goed blijft hangen maar dat geeft niet, als ik het gezien moet hebben dan zal dat wel zo zijn.

19.40 nemen we de trein terug naar Sydney , we hebben nu een trein die niet op 30 plekken stopt en tegen 21.00 zijn we weer in het bruisende Sydney. We slaan een halte over en gaan lopen, even de benen strekken want dat hebben we vandaag niet gedaan. Ik zie een koel glas bier voor mijn ogen en al lopend naar het hotel zoeken we een Engelse pub zodat ik kan genieten van een heerlijk, helder ………

We hebben niet al onze familieleden ontmoet want inmiddels zijn er meer dan 200 familieleden en ze wonen ver uit elkaar. Wel zie ik bij een paar familieleden dezelfde lichte kleur ogen als die van mijzelf en een van de dochters van Magda lijkt sprekend op onze dochter.
Vanaf vandaag nog 1 maand te gaan met onze down under reis.