30 november

30 november
Mijn mond valt open, Herman heeft een restaurant uitgezocht om te ontbijten. Ik zeg hoezo zoek jij iets uit? Ja, we moeten toch ontbijten. We kregen een gratis ontbijt van de receptioniste maar dat bestond uit toost met jam en thee of koffie tussen 08.00 en 09.00 uur, dat is niet ons idee van ontbijten.

Wij komen pas tegen 09.00 uit bed en nu ontbijten we op weg naar Whakapapa, het skotel resort. Het ontbijt is geweldig, we hebben al op veel manieren bacon met egg gegeten maar deze is perfect, mooi opgemaakt en heerlijk brood erbij. Maar het is niet de bedoeling dat Manus mijn taak gaat overnemen. We rijden aan en het zonnetje schijnt, dit wordt een heerlijke dag met als doel dat we nog een flinke wandeling gaan maken en dan op het terras van het resort naar de ondergaande zon kijken.

Onderweg stoppen we bij de zwavelmeren en hete geisers en daar lopen we een korte route van 30 minuten. De lucht stinkt, vieze zwavellucht en Ik zie 2 mensen daar een boterham eten, gadverdamme dat smaakt toch niet met die lucht op de achtergrond. Maar het is geweldig wat we te zien krijgen. Ook onderweg zien we vaak stoom opstijgen van kleine geisers.

Vanaf zaterdag zijn we aan het rijden op het Noordereiland en na een aantal uren viel het mij op dat ik geen kilometers bloeiende brem kon zien, het Zuidereiland is bedekt met brem, de kiwi’s noemen het Brm. Zo spreken ze het hier uit. Maar vandaag zien we weer kilometers bloeiende brem, weilanden vol met dartelende koeien, in NL dartelt er geen een beest meer, die mogen binnen blijven totdat ze gegeten mogen worden. Je ziet de schapen, koeien, paarden en herten grazen op kilometers verre weilanden, kronkelend omhoog tegen de bergen. Wat een genot voor die beesten, even een gelukkig leven voordat ze in de pan verdwijnen
.
Wanneer we bijna op de plaats van bestemming zijn wordt het weer steeds slechter en tegen de tijd dat we voor de receptie staan zit de lucht dicht en regent het heerlijk door. Wilt u een backpackers kamer? Nou, ik dacht het niet. Graag een ruime kamer met kingsize bed en ruimte. We kunnen kiezen en nemen er een met eigen balkon, hahaha daar kun je gaan zitten als je het prettig vind om “ singing in the Rain” te gaan zingen. De temperatuur in de hotel kamer is prima. Het hele resort bestaat uit een houten chalet en ik vind dit soort uitstralingen heel erg leuk
. Tegen de tijd dat de bar open gaat ploffen we neer in een gemakkelijke zetel en nemen een glas wijn en wachten we op de barkeeperster totdat zij de open haard aan maakt. Het restaurant is besproken voor 20.00 om de avond wat op te vullen.
Om 22.00 zijn we terug op onze kamer, we zetten de tv aan en we hebben geen Internet verbindingen meer. We doezelen wat weg en opeens schieten we wakker, een aardbeving roep ik, vlug in de deuropening staan!!! Maar als we het geluid proberen terug te halen komt het van de buurman die met zo’n ongelooflijke kracht op de houten tussen muur heeft gestampt. Ergens last van, roept Herman. We zitten te trillen in bed. Idioot, als je ergens last van hebt kan dat ook op een andere manier worden opgelost.

Om 09.00 gaat de wekker en we zetten de tv aan. Even nieuws kijken als dat mogelijk is. We pakken onze tassen in en we brengen alles naar de auto, dan komen de buren ook naar buiten. Een paar dikke 70ers volgens mij. Die lagen gisteren zeker al om 19.00 in bed. Ga ik er iets van zeggen of niet? Het is verstandiger om het zo te laten , stelletje oude mutsen, blijf in je camper slapen in the middle of nowhere als je nergens meer tegen kunt. Wij gaan weer verder.