20 november

20 november
Op weg naar Fox Glacier, bijna 300 km rijden. We hebben de afgelopen dagen een paar oranje lampjes mee en dan zien branden op het dashboard van onze camper. Het heeft iets te maken met de banden, maar vanaf vandaag blijven ze branden. We gaan naar een pompstation maar die heeft geen monteurs op zondag. We zien een paar mannen uit een camper stappen en Herman vraagt om hulp. Zij kijken even en geven nog een andere tip om af te remmen tijdens het dalen in de bergen. Dit gaat Herman gebruiken en de lichtjes blijven uit maar om een lang verhaal kort te maken, het euvel is niet verholpen en we kunnen geen andere kant dan de goede en blijven hier mee rijden tot aan Fox Glacier.

We hebben telefonisch contact gehad met een monteur, 2x op een knopje drukken en dan zou het voorbij zijn. Herman maakt nog een rondje maar de lampjes komen weer terug. Intussen is het 16.30 en de hulplijn is gesloten. Ik zeg tegen Herman, stuur maar een email naar het kantoor van het verhuurbedrijf met wat je allemaal gedaan hebt en dan mogen ze morgen hierop antwoord geven. Ze hebben op verschillende plekken monteurs zitten die meteen komen.

Als ik denk dat ik alle vormen van landschappen heb gezien dan vergis ik me heel erg. We rijden nu langs de westkust aan een zeeweg. De natuur is hier compleet anders, hele grote struiken die eruit zien als uitgeschoten broccoli, allerlei hele mooie bomen en alles is zo ontzettend groen. Wat ben ik blij dat we deze reis in het voorjaar van NZ hebben gepland. Het weer is niet altijd geweldig maar dat weet je van te voren. De hele dag heeft de zon hoog aan de lucht gestaan en nu tegen 17.00 zijn de toppen van de bergen weer in nevel gehuld en mee en dan een druppel regen.

Ik heb de was gedaan en ik dacht, zal ik als verrassing eens de overhemden van Herman strijken? Sinds Manus met pensioen is hoef ik niet meer te strijken, maar ik zal er weer eens een boutje over heen halen. Ik kijk naar de strijkplank, dan naar de strijkbout en naar het stopcontact. Ik vind het vreemd dat er een verlengsnoer aan de strijkbout zit maar nu snap ik waarom, het stopcontact zit bijna op plafond hoogte, ik ben 1.53 meter lang. Hoe kom ik in godsnaam bij dat stopcontact? Er staat geen trapje en ik laat de ongestreken bloezen voor wat ze zijn.
Wanneer ik terug kom in de camper zeg ik tegen Herman dat ik graag gestreken bloezen had meegenomen maar dat dit niet mogelijk was. Hoezo? Was er geen meisje die dit graag voor jou had willen doen? Nee, lieverd, het stopcontact zat te hoog.

Ik maak mijn Elephant vis klaar, deze bak ik op hoog vuur en ja hoor het alarm gaat weer af, gelukkig zit Herman er precies onder en gooit ook even de achterdeur open. Ik snij de rode paprika fijn en fruit deze in de pan samen met citroengras pasta en flink wat chili. Dan 2 tomaten erbij in blokjes en mijn overgebleven rode curry/kokossaus van vorige week. Ik voeg hierbij een kuipje gare jasmijnrijst (ik heb deze op reis altijd in voorraad, te koop bij de supermarkt) doe de deksel op de pan en zet dit zonder vuur even weg.
Als de vis gebakken is dan maak ik de borden op, het ziet er niet echt spectaculair uit maar door de 2 verschillende kleuren van het gerecht is het goed genoeg. Het is een soort Aziatische risotto geworden. De vis is heerlijk en stevig. Om 20.00 lopen we nog even naar het stadje, even de benen strekken en morgen zien we wel verder of onze camper nog een monteur nodig heeft.