5 december

5 december
Voordat mijn hoofd het kussen raakte was ik al vertrokken. Het tijdsverschil met NZ heb ik lichamelijk nog niet verwerkt en ook de lucht vochtigheidsgraad hier in Bali is voor mij persoonlijk zeer vermoeiend. Daarom gaan we het nog rustiger aandoen vandaag .

Ik zit in de hotelkamer met airco, Herman zit buiten op het balkon en hij komt naar binnen omdat het zo warm is en gaat op bed liggen. Het is pas 11.30. Als we zo de laatste dagen moeten doorbrengen dan is het geen leuk einde van deze fantastische reis. Kom, zeg ik, ik doe mijn zorgvuldig bij elkaar gekochte badkleding aan en we gaan luieren onder een parasol. Mee en dan het zwembad in, precies zoals we dat tig jaren geleden ook deden op vakantie. In die tijd konden we uren op het strand doorbrengen met niks doen, nu vinden we dit zonde van de tijd. Maar we hadden al besloten voordat we aan deze reis begonnen dat we deze laatste dagen zouden gebruiken om te rusten.

Probleem is opgelost, we trekken wat baantjes in het water, boven water is het warm dus ik blijf er nog even in.
Ik heb geen behoefte om allerlei winkeltjes te bezoeken om nog kleding te kopen. Mijn maat is niet overal te krijgen en er zou een winkel zijn van een forse Engelse dame met de naam “ Fat Chicks”, laat maar denk ik bij mijzelf, met zo’n naam is mijn zin al over. Thuis hangen 4 kasten vol met kleren.

Tegen 15.00 gaan we erop uit , we lopen langs het strand en nog door een paar winkelstraten. Op een gegeven moment ben ik zo misselijk met een barstende hoofdpijn dat ik het even niet meer zie zitten. Ik ben het zat om al die geuren op te snuiven , ik ben er klaar mee. We gaan aan zee zitten en ik drink even flink wat water. Aan eten moet ik al helemaal niet meer denken. Maar langzaam aan wordt het beter en tegen 19.00 zitten we alleen onder een rieten afdakje l5 december
Voordat mijn hoofd het kussen raakte was ik al vertrokken. Het tijdsverschil met NZ heb ik lichamelijk nog niet verwerkt en ook de lucht vochtigheidsgraad hier in Bali is voor mij persoonlijk zeer vermoeiend. Daarom gaan we het nog rustiger aandoen vandaag .
Ik zit in de hotelkamer met airco, Herman zit buiten op het balkon en hij komt naar binnen omdat het zo warm is en gaat op bed liggen. Het is pas 11.30. Als we zo de laatste dagen moeten doorbrengen dan is het geen leuk einde van deze fantastische reis. Kom, zeg ik, ik doe mijn zorgvuldig bij elkaar gekochte badkleding aan en we gaan luieren onder een parasol. Mee en dan het zwembad in, precies zoals we dat tig jaren geleden ook deden op vakantie. In die tijd konden we uren op het strand doorbrengen met niks doen, nu vinden we dit zonde van de tijd. Maar we hadden al besloten voordat we aan deze reis begonnen dat we deze laatste dagen zouden gebruiken om te rusten. Probleem is opgelost, we trekken wat baantjes in het water, boven water is het warm dus ik blijf er nog even in.
Ik heb geen behoefte om allerlei winkeltjes te bezoeken om nog kleding te kopen. Mijn maat is niet overal te krijgen en er zou een winkel zijn van een forse Engelse dame met de naam “ Fat Chicks”, laat maar denk ik bij mijzelf, met zo’n naam is mijn zin al over. Thuis hangen 4 kasten vol met kleren.
Tegen 15.00 gaan we erop uit , we lopen langs het strand en nog door een paar winkelstraten. Op een gegeven moment ben ik zo misselijk met een barstende hoofdpijn dat ik het even niet meer zie zitten. Ik kan niets meer ruiken van alle luchtjes , ik ben er klaar mee. We gaan aan zee zitten en ik drink even flink wat water. Aan eten moet ik al helemaal niet meer denken. Maar langzaam aan wordt het beter en tegen 19.00 zitten we alleen onder een rieten afdakje op het strand lekker te eten. Anderen zitten binnen omdat er mee en dan een druppel valt. We liggen heel vroeg in bed, deze vochtigheid sloopt ons.