26 november
Door: Annette
Blijf op de hoogte en volg Annette en Herman
26 November 2016 | Nieuw Zeeland, Auckland
26 november
Ik heb vakantie en ik mag om 08.00 opstaan, hoi hoi. De koffer staat weer klaar en ik zeul al tig weken met mijn verrekijker die ik zeggen en schrijven 2 x gebruikt heb. Wanneer ik deze nodig had dan was ik niet daar waar mijn verrekijker lag of andersom. Ik leg bij deze schriftelijk vast dat ik hem niet meer mee neem op reis
. Mijn vlooien beten beginnen steeds erger te jeuken en ik kan op dit moment niets aankopen om dit te verzachten. De beten lijken wel groter te worden en ik besluit om geen lange kousen aan te doen maar korte sneaker kousjes om de bulten lucht te geven. Om 13.00 gaat onze vlucht naar Auckland en Herman is bezig om een hotel te boeken want de komende week is er behalve een auto niets besproken. We bekijken dit van dag tot dag. Op naar het volgende avontuur.
De vlucht ging over grote keien en diepe kuilen, dat was wat minder. In 1 ½ uur waren we in Auckland. De koffers waren netjes bij elkaar gebleven en kwamen achter elkaar op de lopende band. De huurauto ophalen leverde ook weinig problemen en dus op weg naar de stad en ons hotel. 3 baans, 4 baans en 5 baans wegen leiden naar de stad. Nou leiden mag in dit geval “lijden” worden. We komen overal maar niet daar waar we willen zijn, we hebben ook nu weer een Tom Tom maar die reageert wat traag. Wel
zien we de skyline van Auckland en dat was niet gelukt als we goed hadden gereden
. We hebben 4 weken in totaal in een camper doorgebracht waar we in een soort cockpit zaten, nu is het een normale auto, laag bij de grond en de richtingaanwijzers zitten nu aan de rechterkant en in de camper zaten ze links. Dus tijdens de rit ging geregeld de ruitenwissers aan van langzaam naar heel snel, het begon hilarisch te worden. Het regent wel erg veel in korte tijd roep ik. Ik ben bang dat dit de komende week veel zal gebeuren.
Uiteindelijk zie ik het hotel en ja we moeten ook een parkeerplaats hebben. Die is onder het hotel, de hotelkaart gebruiken we voor de garage te openen en dan zien we 6 parkeerplaatsen waarvan de elke plaats als lift dient, je zet je auto erop en dan kan een volgende de lift omhoog laten gaan en dan kan de volgende eronder. Tenminste zo begrijpen wij het, het is een slapstick aan het worden en welke plaats we zullen nemen, de garage is via een camera te volgen en ik denk dat de receptioniste de dag van haar leven heeft gehad, want het heeft een tijdje geduurd voordat we het begrepen.
Dan staat de auto, onze koffers liggen achterin en daar kunnen we niet meer bij. Onze handtassen liggen op de achterbank en waarschijnlijk was ik gisteren helderziende want ik heb daar al extra schone kleren ingestopt met toiletartikelen en make-up spullen. Ik kan een dag vooruit. De hele inhoud van die tas ruikt geweldig, gisteren heeft Herman deze tas meegenomen voor zijn Ipad en het boek over NZ en ik heb niet gezien dat er nog een klein flesje parfum op de bodem lag, daar is het dopje van losgeraakt en de volledige inhoud is opgenomen door de bodem van de tas. Voordat ik op reis ging heb ik een doosje met kleine flesjes parfum gekocht zodat ik niet met een grote fles zit en kan afwisselen, daarvan is er nu inmiddels een op gegaan aan de bodem van mijn tas.
We hebben een kamer op de 6 de etage, we moeten met de lift naar de 5 de etage en met de trap naar de 6 de . We hebben een compleet ingericht appartement naast het Penthouse , alles is aanwezig zelfs een wasmachine, droogtrommel, vaatwasser en magnetron. Ik kan hier uitgebreid koken, grapje. Ik raak vanaf nu geen pan meer aan
.
We gaan de deur uit, we lopen door allerlei straten en ik zie mensen, mensen aan alle kanten van de straat. Waar komen zij vandaan? Ik leef helemaal op, ik ben een stads mens, nu weet ik het zeker, ik zie rare, vreemde, gekke, vreemd uitgedoste en “normale” vogels. Dit is wat ik zoek, Noordereiland, een 1 ste indruk kun je geen 2 de keer overdoen. Het Zuidereiland is prachtig maar daar zijn de stadjes en dorpjes dood, hier leven mensen. Maar ik mag nog niet te vroeg juichen morgen gaan we rijden en dan zien we wel of het eiland leeft.
We lopen richting de haven en het eerste wat we zien is een gelijkenis met Sydney. We gaan eten bij een crab restaurant en we mogen een half uur wachten maar het is de moeite waard. We eten goddelijk, groene mosselen van 10cm lang, allerlei zeevruchten, rauwe vis in dunne plakjes met heerlijke sauzen en een mooi glas Pinot Noir. We willen graag in de Skytoren maar die gaat dicht, dan komen we uit bij een bar waar iedereen een taxi hoopt te bemachtigen, Het was een prachtige dag die precies bij ons past. Ondertussen heb ik een crème gekocht die me moet helpen met mijn zandvlooien.
Ik heb vakantie en ik mag om 08.00 opstaan, hoi hoi. De koffer staat weer klaar en ik zeul al tig weken met mijn verrekijker die ik zeggen en schrijven 2 x gebruikt heb. Wanneer ik deze nodig had dan was ik niet daar waar mijn verrekijker lag of andersom. Ik leg bij deze schriftelijk vast dat ik hem niet meer mee neem op reis
. Mijn vlooien beten beginnen steeds erger te jeuken en ik kan op dit moment niets aankopen om dit te verzachten. De beten lijken wel groter te worden en ik besluit om geen lange kousen aan te doen maar korte sneaker kousjes om de bulten lucht te geven. Om 13.00 gaat onze vlucht naar Auckland en Herman is bezig om een hotel te boeken want de komende week is er behalve een auto niets besproken. We bekijken dit van dag tot dag. Op naar het volgende avontuur.
De vlucht ging over grote keien en diepe kuilen, dat was wat minder. In 1 ½ uur waren we in Auckland. De koffers waren netjes bij elkaar gebleven en kwamen achter elkaar op de lopende band. De huurauto ophalen leverde ook weinig problemen en dus op weg naar de stad en ons hotel. 3 baans, 4 baans en 5 baans wegen leiden naar de stad. Nou leiden mag in dit geval “lijden” worden. We komen overal maar niet daar waar we willen zijn, we hebben ook nu weer een Tom Tom maar die reageert wat traag. Wel
zien we de skyline van Auckland en dat was niet gelukt als we goed hadden gereden
. We hebben 4 weken in totaal in een camper doorgebracht waar we in een soort cockpit zaten, nu is het een normale auto, laag bij de grond en de richtingaanwijzers zitten nu aan de rechterkant en in de camper zaten ze links. Dus tijdens de rit ging geregeld de ruitenwissers aan van langzaam naar heel snel, het begon hilarisch te worden. Het regent wel erg veel in korte tijd roep ik. Ik ben bang dat dit de komende week veel zal gebeuren.
Uiteindelijk zie ik het hotel en ja we moeten ook een parkeerplaats hebben. Die is onder het hotel, de hotelkaart gebruiken we voor de garage te openen en dan zien we 6 parkeerplaatsen waarvan de elke plaats als lift dient, je zet je auto erop en dan kan een volgende de lift omhoog laten gaan en dan kan de volgende eronder. Tenminste zo begrijpen wij het, het is een slapstick aan het worden en welke plaats we zullen nemen, de garage is via een camera te volgen en ik denk dat de receptioniste de dag van haar leven heeft gehad, want het heeft een tijdje geduurd voordat we het begrepen.
Dan staat de auto, onze koffers liggen achterin en daar kunnen we niet meer bij. Onze handtassen liggen op de achterbank en waarschijnlijk was ik gisteren helderziende want ik heb daar al extra schone kleren ingestopt met toiletartikelen en make-up spullen. Ik kan een dag vooruit. De hele inhoud van die tas ruikt geweldig, gisteren heeft Herman deze tas meegenomen voor zijn Ipad en het boek over NZ en ik heb niet gezien dat er nog een klein flesje parfum op de bodem lag, daar is het dopje van losgeraakt en de volledige inhoud is opgenomen door de bodem van de tas. Voordat ik op reis ging heb ik een doosje met kleine flesjes parfum gekocht zodat ik niet met een grote fles zit en kan afwisselen, daarvan is er nu inmiddels een op gegaan aan de bodem van mijn tas.
We hebben een kamer op de 6 de etage, we moeten met de lift naar de 5 de etage en met de trap naar de 6 de . We hebben een compleet ingericht appartement naast het Penthouse , alles is aanwezig zelfs een wasmachine, droogtrommel, vaatwasser en magnetron. Ik kan hier uitgebreid koken, grapje. Ik raak vanaf nu geen pan meer aan
.
We gaan de deur uit, we lopen door allerlei straten en ik zie mensen, mensen aan alle kanten van de straat. Waar komen zij vandaan? Ik leef helemaal op, ik ben een stads mens, nu weet ik het zeker, ik zie rare, vreemde, gekke, vreemd uitgedoste en “normale” vogels. Dit is wat ik zoek, Noordereiland, een 1 ste indruk kun je geen 2 de keer overdoen. Het Zuidereiland is prachtig maar daar zijn de stadjes en dorpjes dood, hier leven mensen. Maar ik mag nog niet te vroeg juichen morgen gaan we rijden en dan zien we wel of het eiland leeft.
We lopen richting de haven en het eerste wat we zien is een gelijkenis met Sydney. We gaan eten bij een crab restaurant en we mogen een half uur wachten maar het is de moeite waard. We eten goddelijk, groene mosselen van 10cm lang, allerlei zeevruchten, rauwe vis in dunne plakjes met heerlijke sauzen en een mooi glas Pinot Noir. We willen graag in de Skytoren maar die gaat dicht, dan komen we uit bij een bar waar iedereen een taxi hoopt te bemachtigen, Het was een prachtige dag die precies bij ons past. Ondertussen heb ik een crème gekocht die me moet helpen met mijn zandvlooien.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
