24 oktober

24 oktober
De koelkast wordt gevuld met boodschappen van Coles, ik zie een slager en haal daar een paar flinke agnus steaks (gras feed, dus huppelende koeien in de wei) en kipfilet in terrayaki, Herman zoekt bij de slijter hier een paar mooie wijnen bij. Alles is weer aangevuld en wij gaan weer op weg naar Arlie Beach, daar gaan we morgen snorkelen. De rit bedraagt meer dan 300 km en we tuffen een eindje op weg. Onderweg zien we een tent langs de weg met tropisch fruit, Herman remt met gierende remmen en we komen gelukkig goed uit. We kopen een perfect rijpe mango, een hele grote, een halve watermeloen en een bakje met partjes honingmeloen. Dat gaat er in als koek. De dame achter de stand vraagt of we naar Arlie Beach gaan en we krijgen een folder mee over jachten die we kunnen huren, daar kun je op slapen, koken, je eigen visje vangen en snorkelen. Je hebt er geen vaarbewijs voor nodig.

We hebben trek in koffie maar dan moet je hier naar een coffeeshop en die vinden we niet zomaar. Langs de weg komen we een taveerne tegen, bar en restaurant en zien een zwembad waar mensen liggen te zonnen. We vragen om een kop koffie maar die hebben ze niet wel drank. Je kunt toch niet de hele dag aan de drank? We lopen naar het tankstation en daar pakken we koffie, slappe hap, in een beker tot aan de nok toe gevuld.
We rijden verder en tegen 16.30 zijn we op de plek van bestemming, we moeten goed zoeken naar de camping plaats. Deze ligt midden in het stadje en we kunnen alles te voet doen. Hier zijn heel veel jongelui maar daar passen wij goed bij. We zijn al dagen op zoek naar een sluitstuk om aan de buitenkraan te bevestigen maar hier zijn ze zo behulpzaam dat we een sluitstuk krijgen en mogen houden. Deze sproeit wel alle kanten uit maar de tank wordt gevuld.

Achter onze camper lopen wilde kalkoenen en ik vraag aan de eigenaar van de camping of ze te eten zijn. Je moet ze bakken met een paar keien erbij en wanneer die gaar zijn is de kalkoen ook prima op smaak.
Ik ga koken en Herman gaat op zoek via Internet voor een dag volle boottocht om te snorkelen. Dit moet echt gebeuren, kost wat kost. Jarenlang heb ik een fobie gehad als ik maar een visje in de branding zag maar in Maleisië heb ik onder water gekeken en sindsdien ben ik helemaal verkocht, duiken durf ik niet en ondertussen ben ik in curaçao en Egypte om te snorkelen. Ik heb hoogtevrees onder water. Ik kan dit niet uitleggen hoe het voelt maar als ik verder ga met mijn duikbril en ik zie de diepte dan is het net of ik ga vallen terwijl dat helemaal niet mogelijk is.
Dan hoor ik wat vreemde woorden vanuit de camper, ik hoor niet alles omdat de afzuigkap hard staat maar uiteindelijk begrijp ik dat het niet zo makkelijk is om voor de volgende dag of zelfs een dag later een tocht te boeken. Dat is balen maar ik heb mijn eten bijna klaar en we gaan eerst eten voordat het verpieterd is.

Herman gaat op zoek via Internet en vindt nog een maatschappij die misschien nog plaats heeft voor morgen en hij gaat bellen. Uiteindelijk lukt het om voor morgen nog met 2 personen te reserveren en we gaan snorkelen in de great Barrier reef. Na ons eten lopen we naar de marine Bay om te kijken waar we aan boord mogen. Het gaat via wat omzwervingen maar we komen er.
Het is inmiddels niet zo warm, 25 graden dus dat scheelt 5 a 6 graden met gisteren. We lopen terug en gaan nog een glaasje drinken bij een café vlakbij onze camping, ook zien we dat er binnen de campingplaats en binnen de poort niet gedronken mag worden en als we tegen 21.00 in dit café zitten is het ons duidelijk, we zijn ingecheckt waar alleen maar backpackers zitten. Met andere woorden: tussen de 20 jarigen? Op een gegeven moment moeten we van de security mensen naar binnen in de pub (discotheek), ik beland voor mijzelf terug in de tijd dat ik 18 jaar was en alleen in Benidorm op vakantie was, maar daar heb ik het nu niet over.

Het is mij al een paar dagen opgevallen dat als ik laat in de avond naar het toilet ga dat we een klein soort schoteltje met een blauw lichtje op ons dak hebben, dat betekend voor mij dat we een satellietschotel hebben met ontvangst maar volgens Herman hebben we helemaal geen ontvangst. Hij gaat het uitzoeken en ja hoor we hebben tv, niet dat het zo belangrijk is maar ik weet dat soort dingen graag. Tegen 23.00 liggen we in bed, om 06.15 eruit voor onze snorkel tocht.